In strijd met Spiritualiteit? Thuiskomen bij jezelf doe je zo.

De strijd met Spiritualiteit

Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik écht het magische gevoel van de natuur tot me door kon laten dringen. Het was volgens mij volle maan en ik was net ‘officieel’ een paar weken onderweg op ‘het spirituele pad’. Ik was gestart met mediteren, las zelfhulpboeken en deed onderzoek naar alternatieve geneeswijzen en plantmedicijnen.

“Oh mijn god…wat is dit wáár ik ben?!”

Ik besefte me voor het eerst écht dat het bizar is wát ik ben en wáár ik ben. Een universum? Sterren? De zon? Planeten? De aarde? What the…? En wat ben IK dan? Een mens… een mens dat leeft, ziet, kan denken, praten. Wauw, heel bijzonder.

Deze realisatie kwam als geroepen want niet lang daarvoor vroeg ik me af of ik nog wel ‘zin had in het leven’. Ik trok het vaak niet meer. De hoeveelheid zorgen over mijn toekomst, twijfels aan mezelf en anderen en de contante angst voor dat ik iets niet goed zou doen.

Ik maakte op een dieper level kennis met een gevoel van opgeven en precies daar liet het leven mij dat niet toe.

‘Kijk nou eens, Farah’ – en vanaf de 11^e etage hief ik mijn hoofd en keek door mijn waterige ogen over de verlichte stad heen. Ik zag zoveel kleuren en contrasten. De zon die net onder was gegaan en net nog een groene gloed over de bloeiende bomen achterliet. De verlichte kerk die de daken van de omliggende huizen goud lieten kleuren. De contouren van de maan werden steeds feller.

Het was prachtig.

Ik besefte me dat dit er altijd al was maar ik gewoon niet in staat was het te zien. Het leek alsof ik mijn ogen eindelijk scherp had gesteld en echt volledig in het moment van NU was gaan staan.

Ik wilde dit vaker…altijd. Daar voelde ik voor het eerst de enorme motivatie om uit te zoeken WAT mij er toch van weerhield om vanuit dit gevoel mijn leven te ervaren/leiden. Want het gevoel vervloog al snel weer als sneeuw voor de zon

Het spirituele pad

Het begon allemaal met het luisteren naar wat er werd verteld door mensen die mogelijk eenzelfde ervaring hadden gehad, dit nu altijd voelde en zich voorstelde als ‘spirituele leiders’.

Hier ontstond het verlangen om spiritueel te zijn. Want als je spiritueel bent dan kan je dus dat wonderbaarlijke gevoel áltijd voelen. Dat is wat ik wilde geloven.

Het spirituele pad was echter helemaal niet wat ik dacht en hoopte dat het was.

Vanuit het verlangen om in verbinding te staan met die wonderbaarlijke kant van het leven deed ik het pad zo goed als mogelijk volgen. Vanuit het verlangen om los te komen van mijn onzekerheid, emotionele schommelingen en waanideeën zette ik spiritualiteit met overtuiging op nummer 1. Ik volgde vol passie en obsessie wat ‘voorgangers’ mij vertelde dat ervoor nodig was om me vrij te voelen.

Maar wat ik ook deed, het lukte mij niet.
Het werd een strijd met spiritualiteit.

Het lukte mij niet om mezelf zelfverzekerder te voelen, emotioneel stabieler en mentaal op orde. Ondanks alle tijd en energie die ik in mijn dromen, manier van leven en spirituele perspectief stopte.

In tegendeel…De steeds groter wordende afstand tot de realiteit (van het menszijn) maakte dat het steeds zwaarder werd om er in (en met alles wat in mij speelt) te leven. De chaos in mij werd eigenlijk alleen sterker. Juist omdat het niet lukte, ging ik er steeds meer in geloven dat wat ik deed – en dus wie ik ben – écht niet goed genoeg was.

Een lijstje waar ik mijn zelfwaarde aan gehangen zou hebben is bijvoorbeeld HIER te lezen.

Ik zeg niet dat ik jaren heb verspild aan het spirituele pad want het heeft zeker zijn bijdrage gehad. Het diende als contrast voor mijn eigen werkelijkheid. Toch zal ik er alles wat in mijn macht ligt aan doen om te voorkomen dat anderen net zo in de valkuil van spiritualiteit stappen als dat ik heb gedaan.

Wat een circus.

Het hele woord ‘spiritualiteit’ is voor mij in ieder geval besmet. Of naja, dit woord definieert voor mij gewoon de commerciële spirituele wereld die door dezelfde gevoelsvermijdende types gebouwd is die ook ‘100 verschillende chips’ aan ons verkopen.

NOTITIE: Omdat er geen ‘groep’ bestaat of is dan de groep onder noemer ‘spiritualiteit’ wordt onterecht iedereen (waaronder ik dus) die een ‘ander’ pad loopt dan de meeste in deze wereld gezien als ‘spiritueel’, zweverig, geitenwollen sok of goeroe. Ik vertrouw erop dat deze individuele mede-zelfonderzoekers, schrijvers, delers, voelers, natuurliefhebbers en helpers begrijpen dat ik hen hier los van zie. Ik vertrouw erop dat zij zich niet aangesproken zullen voelen.

Vanaf het moment dat ik dit begon te zien en mezelf ook durfde te geloven, zag ik pas de werkelijke oorsprong van dat waar de ‘spirituele leiders’ misbruikt van maken.

Ik zag de kern van alles. Van de wereld, van mezelf, van wat is, wat was en zal zijn. Dit was precies de plek waar ik weer het intense vrije, magische, liefdevolle, vreedzame gevoel kon aanraken waar mijn reis allemaal mee begon.

WIST JE DAT? Het magische zelfverbindende gevoel vond ik ook tijdens het gebruik van plantmedicijnen zoals Truffels en Ayahuasca. Het is toch wonderbaarlijk te noemen dat we door het ‘innemen’ van bepaalde planten uit onze natuur we onszelf weer kunnen herinneren dat dit óók onze natuurlijke kern is.
Meer weten? Zie ook de pagina over Truffel ceremonies hier.

De vanzelfsprekendheid van de natuur

Dat wat vanzelfsprekend is, verkoopt niet. Iets dat vanzelfsprekend is, heeft geen woorden nodig. Het hoeft niet te worden uitgelegd. Laat staan dat er methodieke stappen en lessen zijn die opgevolgd dienen te worden om het te ‘bereiken’.

Maar dat is wel wat spiritualiteit heeft gedaan.
Iets dat vanzelfsprekend is in een jasje gestoken dat verkocht kan worden.

Ik geloof dat we allemaal met eenzelfde soort verlangen het spirituele pad opgaan. Het verlangen om onszelf beter te voelen, te leren kennen, te dragen en te zijn. Dat is ook wat dit pad jou belooft.

Maar hoe kan je iets worden dat je al bent?

De vanzelfsprekendheid waar ik het over heb en waar een circus omheen is gebouwd, is: de natuur.

“De bomen, de zee en de planten bedoel je?”

Uh ja, maar dat is slechts een onderdeel van het geheel. In het begin van dit artikel schreef ik al over de plotselinge realisatie die ik ervoer over hoe bijzonder het is waar ik ben en wat ik ben. Ik begreep toen nog niet wat dit gevoel betekende maar na het loslaten van spiritualiteit als de waarheid, daalde het pas in.

Het is de natuur. Mijn natuur. Onze natuur.
De natuur is ALLES.

De beperkende betekenis van ‘natuur

We kennen de natuur als het systeem op aarde ” van levende organismen, hun habitat, het ecosysteem waar zij deel van uitmaken en de daarmee verbonden uit zichzelf functionerende ecologische processen, ongeacht of ze al dan niet voorkomen onder invloed van menselijk handelen, met uitsluiting van cultuurgewassen, landbouwdieren en huisdieren.”

Of

“Een toestand waarin iets bestaat voordat men er opzettelijk iets aan heeft veranderd.“(Natuurlijke staat van zijn)

Maar dit beperkt zich tot iets buiten onszelf. Iets waar de mens los van staat en wat zelfs door onze invloed niet meer als een ‘natuurlijk iets’ zou kunnen worden gedefinieerd. Uh, wat wordt het dan? Onnatuurlijk? Of niet ‘iets’ dus niks?

Er is altijd ‘iets’: Lees ook alles over het kleinste waaruit alles bestaat: Het higgsdeeltje

Net zoals dat we ons als mens los kunnen zien van de natuur kijken we ook zo naar wat er zich in het universum afspeelt.
Ej joehoe! Het bestaat hoor! Waar is het besef toch gebleven dat we als een planeet rond’zweven’ in een oneindig grote massa van energie?

Het is te vanzelfsprekend…

De vanzelfsprekendheid van de natuur en dit vervolgens onterecht definiëren als iets wat buiten onszelf staat, heeft ervoor gezorgd dat we  los zijn komen te staan van wie wij zelf zijn. We voelen de verbinding met de natuur niet dus hoe kunnen we dan in verbinding komen met onszelf?

En van het verlangen om met je natuurlijke zelf in verbinding te komen, maakt een commerciële wereld graag ge(mis)bruik door het verkopen van een enkele reis ‘naar huis’.

Maar thuiskomen bij jezelf is het meest vanzelfsprekende wat er is.

Thuiskomen bij jezelf

Jij, ik, wij zijn net zo goed onderdeel van de natuur als de planten, dieren en bomen. Wat wij denken, voelen, zien, doen als dus ook de ‘fouten’ die we maken, de ziektes en de dromen die we hebben. Alles dus. Wat er gebeurt, is. Wij horen hier. Wij horen bij het geheel.

Het gevoel van thuiskomen bij jezelf volgt wanneer je dit op dieper level erkent, accepteert, waardeert en beleeft.
Om dit te kunnen ervaren, zal je op het niveau van de/jouw/onze natuur dienen te gaan functioneren.

De natuur stroomt vanzelf(sprekend). Het weet instinctief wat het moet doen om in balans te blijven. Het denkt aan alle kleinste details en heeft een zelfherstellend vermogen. En dan heb ik het dus niet alleen over het ecosysteem op aarde maar ook over de sterren en planeten (and beyond..) die zó perfect staan dat ze elkaar op de juiste afstand en dus in evenwicht houden.

De natuur functioneert als een stroming, een vanzelfsprekendheid, een ZIJN.
In deze manier van leven zit het gevoel van thuis voor de mens.

Het gaat er dus niet om dat je iets moet DOEN, VOELEN, DENKEN. Het gaat er juist om dat je jezelf ontdoet van alles wat dit thuisgevoel tegenhoudt. Zodat je weer gewoon kan ZIJN.

Bijvoorbeeld je ontdoen van  de overtuigingen dat:

=> je het niet waard bent

=> jij het niet goed genoeg doet

=> dat je niet mag uitspreken wat je denkt

=> jij niet mag voelen wat je voelt.

Dat je niet anders mag zijn.

Ik ben blij dat je anders bent.
Ik ben blij dat je bestaat.
Want de natuur heeft je gecreëerd dus je bent net zo goed een onderdeel van mijn geheel als ik van de jouwe.

Dus ik ben altijd beniewd!
Vertel me; wat zie jij wat ik niet zie? Wat is jouw talent? Wat kunnen we delen? Resoneert het wat ik zeg of bekijk jij het leven helemaal anders?

Wat nou zweverig?

Wat nou zweverig? DIT is de realiteit mensen! Ik sta meer met beide benen op de (natuur)grond als ooit tevoren. Vol respect voor wie ik ben, wat ik ben en waar ik sta. In mijn lichaam, vanuit bewust-er-zijn, aanwezig bij wat ik voel en mijn onwetendheid.

Wanneer je dit perspectief over de natuur afstoot, weet dan dat jij jezelf ook afstoot. En zolang jij (onbewust) negatief blijft oordelen over jezelf, voel jij je ook niet veilig genoeg om thuis te komen bij jezelf.

Het woord ‘zweverig’ staat in mijn optiek voor de mensen die wegzweven van de realiteit.

Maar wat is dé realiteit?
Luister; dat is wat is.

=> Dus wanneer twee mensen elkaar ontmoeten en de één is totaal niet spiritueel en de ander dompelt zich er helemaal in – dan is dát de realiteit.

Degene die oordeelt en zichzelf boven de ander stelt, zet zich af van de realiteit en is de zwever.

=> Of wanneer ik graag uren mediteer en jij graag uren op hardcore muziek staat te springen – dan is dát de realiteit.

Degene die zegt dat het één beter ‘werkt’ dan het ander, zet zich af van de realiteit en is de zwever.

Ik hoop dat ik het zo voldoende heb uitgelegd dat je kan voelen wat ik bedoel 😊.

Ben jij helemaal ondergedompeld in spiritualiteit? Dan wordt het tijd dat ook JIJ spiritualiteit gaat zien als iets buiten jezelf. Het is niet wie je BENT. Het is een geloof, een groep, een pad, een hulpmiddel, een tool. Iets wat je kan ‘gebruiken’.

Wat jij BENT, is puur natuur. En je hebt alleen jezelf om te volgen.

Welkom thuis

Zoals ik al eerder in dit artikel heb laten blijken, ben ik een enorme zwever geweest. Vol oordeel, vol verwachting, vol arrogantie over dat ik alles naar mijn hand kon zetten en vol ego dat mijn manier (dus van mijn leiders) leidend is. Zonder te erkennen wat ik werkelijk dacht en voelde. Dus ver weg blijvend van de realiteit.

Het spirituele pad zoals deze nu bestaat heeft dit niet weg genomen, maar juist aangedikt.

Ik ben dankbaar voor de lessen die ik hieruit heb gehaald, maar ik weet dat nog vele andere in deze eindeloze vernietigende spiraal van misleiding, manipulatie en misbruik vastzitten zonder de trap te zien om eruit te komen. Het zijn de gevoelens van diepe schaamte, teleurstelling, verwarring en onzekerheid wat het zo lastig maakt.

Ik hoop dat ik met dit artikel iemand kan inspireren om terug de natuurlijke realiteit in te durven stappen.
De overgave aan wat is. Terug naar huis.

Wanneer jij thuiskomt bij jezelf en jij wilt jezelf omringen met kristallen, elke dag zal mediteren, moodboards maakt en maanwater gebruiken…dan is dat zo. Het is jouw wereld! Wanneer jij dit doet vanuit respect naar jezelf, vanuit een natuurlijk stroming – inspiratie – motivatie dan is er ook niets in jou dat iets verlangt, verwacht, persé wilt overdragen of er iets mee wilt bereiken.

Sinds mijn ervaring zie ik spiritualiteit ook enkel als een tool. Ik zet als coach de methodes en visies – die voor vele een directe verband hebben met deze wereld – in om het thuiskomen bij jezelf te begeleiden. Om te vinden welke manier van denken, voelen en bewegen past bij jouw natuurlijke flow.

Ik doe dat op gevoel van het moment zelf en vaak met een compleet eigen draai eraan.

Mijn intentie als ‘coach’, begeleider – of wat je een ‘ondernemende medemens helper’ dan ook mag noemen – is om anderen te laten voelen dat het veilig is om alles te zijn wat ze zijn zodat ze eindelijk naar huis kunnen. Thuis is het genieten, vrij van zorgen – twijfels – beperkende onzekerheid en vol met energie, zelfvertrouwen en vaak dus ook een beetje magie 😉.

Welkom thuis.

Wil jij voor eens en altijd uit je huidige chaotische manier van leven breken zodat je eindelijk naar jouw thuis kan?

Ik help je met zoveel liefde deze weg vrij te maken. Ik ben razend enthousiast om te ontdekken wat we allemaal in jou voor moois zullen vinden.

Een van de manieren om met mij samen te werken is via het Break-out traject.

Een begeleidingstraject waarin jij nu eindelijk jezelf op een dieper level kan gaan leren kennen, voelen en Zijn!